«Չեմ կարծում, որ գերտերությունների համար Արցախի կարգավիճակը, կամ արցախահայության կարգավիճակը առաջնակարգ ռազմավարական նշանակության հարց է»…
…«Միջնաժամկետ և երկարաժամկետ կտրվածքում Հայաստանը միայն մի պարագայում կարող է խոսել իրապես, գործուն խաղաղության մասին. Երբ համադրելով դիվանագիտական, ռազմական, ռազմաքաղաքական բաղադրիչները կարողանա դառնալ այնպիսի պետություն, որի հետ բանակցելըիմաստ կունենա…
…Մեր խնդիրը պետք է լինի ինքնապաշտպանական կարողությունների ամրապնդումն ու բարձրացումը, մյուս կողմից՝ ակնկալիքները բանակցային սեղանի շուրջ պետք է իջնեն, որովհետև մեկ բաղադրիչը բավարար չի լինելու ստեղծված վիճակից դուրս գալու համար»։