Երբ տեսականորեն խոսք է գնում խաղաղության մասին, բոլորն են այն ուզում, ավելին՝ բոլորն են հասկանում, որ այն Հայաստանի համար ծայրահեղ, եթե կուզեք՝ կենսական անհրաժեշտություն է։ Երբ անգամ տեսականորեն խոսք է գնում զիջումների մասին, որոնք անհրաժեշտ են այդ խաղաղությանը հասնելու համար, քչերն են մնում ադեկվատության ու բանականության սահմաններում…
…Երբ որևէ մեկը և հատկապես իշխանությունը սկսում է պնդել, թե խաղաղությունն անգին է, նա այլևս չի զբաղվում քաղաքականությամբ, այլևս չի մտնում բովանդակության մեջ ու չի փորձում իրավիճակը տանել բովանդակությամբ պայմանավորված լուծումների…
Ամբողջական հոդվածը կարող եք կարդալ՝ անցնելով հղմամբ։