«Պետք է արձանագրենք, որ 44-օրյա պատերազմից հետո Հայաստանի կարողություններն Արցախում՝ հողի վրա որևէ բան փոխելու, կամ որևէ ազդեցություն գործածելու՝ մոտ են զրոյի։ Հայաստանը չի հանդիսանում Արցախի անվտանգության երաշխավորը»…
…«Ստեփանակերտ-Բաքու բանակցություններն համարում եմ կարևոր, ինչ-որ չափով նաև խոստումնալից, այն իմաստով, որ այնսպես թե այնպես Արցախը պետք է ի վիճակի լինի խոսելու Ադրբեջանի հետ, անկախ նրանից, թե ինչ ապագա ենք պատկերացնում Արցախի համար»։