• Ինչո՞ւ հայկական քաղաքական ընտրանին իշխանությունը վերցնելուն զուգահեռ չի ստանձնում որոշումներ կայացնելու պատասխանատվությունը:
• Ինչպե՞ս դիմագրավել «հույս վաճառող» հանրային խոսքին:
• Արդյո՞ք Հայաստանի իշխանությունները շոշափելի քայլեր են ձեռնարկել Ռուսաստանի ազդեցությունը նվազեցնելու ուղղությամբ:
• Արդյո՞ք պետք է նվազեցնել հայ-ռուսական հարաբերությունների լարվածությունը:
• Արդյո՞ք պետք է չեղարկել նոյեմբերի 9-ին ստորագրված փաստաթուղթը:
• Միջանցքի վերաբերյալ ի՞նչ մոտեցումներ ունեն Թուրքիան, Ռուսաստանը և արևմուտքը:
• Արդյո՞ք հնարավոր է ազդեցությունների հավասարակշռումը` մի երկրի «փեշի հետևում» պախկվելու փոխարեն:
• Ինչպե՞ս պետք է մեկնաբանել ԱՄՆ ներգրավվածությունը:
Անվտանգային հարցերին նվիրված «Դիլեմա» փոդքասթի արտահերթ թողարկման մեջ այս հարցերը վերլուծում են ՔՄՀԿ հետազոտող Աննա Գևորգյանը և «Անվտանգային քաղաքականության հետազոտական կենտրոնի» ղեկավար Արեգ Քոչինյանը:
Աննա Գևորգյան
«Պատասխանատվությունից խուսփելու և որոշումներ չկայացնելու կարծես արդեն ավանդույթ է ձևավորված։ Տպավորություն է, որ «իշխանություն» կոչվածը կարծես մարդկանց խումբ է, որը պիտի հետո մեկնաբանի, թե ինչո՞ւ չստացվեց ինչ-որ բան անել, ոչ թե անի գործողություններ՝ կանխելու ինչ-որ հացեր, պլանավորոլու ինչ-որ իրադարձություններ։ Պարզապես մեկնաբանների խումբ է, ոչ թե՝ իշխանություն»։
Արեգ Քոչինյան
«Հայ-ռուսական հարաբերությունների լարված կամ թուլացած լինելը Երևանում չի որոշվում, դա ըստ էության որոշվում է Մոսկվայում։ Եվ Մոսկվայում, ըստի իս՝ այդ որոշումն արդեն կայացվել է»։
